Op weg naar Pinksteren geef ik u graag iets mee ter overweging. Een stukje over ‘zingen’ van Sytze de Vries, uit zijn boek: ‘Geestigheden: miniaturen over Gods Adem.’

Adem tekort?
In de kerk gaat het er zingend aan toe. Dat is een kwestie van adem, ook van lange adem en ademnood. Maar waar het gesproken woord gemakkelijk tussen de oren blijft hangen, daalt het gezang af in ons lijf en resoneert het in wat we zijn.
De dichter Willem Barnard heeft ons een nieuwe manier van zingen bijgebracht! De gewoonte namelijk om uit volle borst te zingen lijkt nogal eens op een poging je eigen vragen te overschreeuwen en al je twijfels weg te masseren. Dan zijn we bezig onze vroomheid uit te zingen, en niet ons het geloof binnen te zingen.
Maar wij zingen – zegt Barnard – niet in de eerste plaats omdat we pneuma (lucht, geest) te veel hebben, geest in volheid, maar omdat we adem te kort komen en al zingende met volle teugen ons het geloof te binnen brengen, het her-inneren.
Waar het ooit misschien om een gelovig zingen ging, gaat het er nu om al zingend te gaan geloven.

Tot zover dit miniatuur over ‘zingen’. Daarbij nog een aantal opmerkingen van mijn kant.
Zingen doen we (in de kerk) niet alleen voor onszelf en namens onszelf (net zo min als bidden!), maar ook altijd vóór en namens anderen, voor wie geen stem hebben en voor wie adem te kort komen. Plaatsvervangend! De een voor de ander. En het wonderlijke is misschien dat we er zo ook zélf door verrijkt worden, bevrijd uit de beslotenheid van ons eigen bestaantje en uit eigen zorgen. We zingen niet alleen omdat we zo opgewekt en vrolijk zijn, maar we zingen ook omdat we de afstand tussen Gods beloften van recht, vrede en geluk aan de ene kant en onze wereld, ons leven aan de andere kant (die daar vaak zo weinig van te zien geven) in het
lied als het ware overbruggen. De Geest komt – om zo te zeggen – tot ons in het lied. Hij doet ons zingen en overbrugt zo de afstand tussen Gods beloften en onze
gevoelens van somberheid en ongeloof. De Geest houdt de moed erin; de Geest houdt de lofzang gaande.